اردشیر دیلمی، گفت: «ویرایش اول مبحث 22، سازوکار اجرایی مناسبی ندارد و به‌طور کل، این مبحث بدون آنکه شرایط اجرایی شدن داشته باشد، مفید و قابل استفاده نیست.»
عضو شورای راهبردی دبیرخانه ی مبحث 22 مقررات ملی ساختمان، در رابطه با مشکلات اجرایی نشدن مبحث ۲۲ مقررات ملی ساختمان، به پایگاه خبری نظام مهندسی ساختمان کشور، گفت: «در ۷ سالی که از ابلاغ مبحث ۲۲ می‌گذرد، در هیچ ساختمانی این مبحث اجرایی نشده و متاسفانه کماکان مشکلات قبل، پا برجا است.»
عضو شورای دبیران نشریهٔ گزارش سازمان نظام مهندسی استان فارس، با اشاره به اینکه بیشترین اقدام برای مبحث 22 از سال 93 تاکنون در شیراز انجام شده، توضیح داد: «در نخستین همایشی که در سال 93 پیرامون این مبحث در شیراز برگزار شد، اشکالات، ضعف‌ها و کاستی‌های این مبحث مطرح شد. در بیانیهٔ پایانی همایش، اعلام کردیم که با این کاستی‌ها، این مبحث قابلیت اجرایی ندارد و حتما باید به‌سرعت ویرایش دوم آن آماده شود. تجربهٔ این هفت سال هم ثابت کرد که بیانیهٔ این همایش، به نکات درستی اشاره کرده بود. چرا که در طول این سال‌ها، مبحث 22 مقررات ملی حتی در یک ساختمان کشور هم اجرایی نشده است.»
به گفته دیلمی، ضعف اجرایی نشدن مبحث 22، به ساختار این مبحث مربوط می‌شود. او در این مورد مطرح کرد: «مبحث 22، ترجمهٔ بسیار ناواضح از یک آئین‌نامهٔ آمریکایی بود که در همان کشور هم، قابل‌توجه و اجرا نبود. از طرفی، با شرایط ایران هم ناسازگار بود.»
این عضو کارگروه آسیب شناسی و ارتقای کیفیت اداره کل راه وشهرسازی استان فارس، دربارهٔ اقداماتی که تاکنون برای بهبود مبحث ۲۲ انجام شده، گفت: «از سال 94، با کمیتهٔ تخصصی مبحث، تعاملاتی برقرار شد؛ به این ترتیب که مواردی از سوی کمیته تهیه و برای دبیرخانه ارسال می‌شد. ما در دبیرخانه ضمن کنترل آن موارد پیشنهادی، ایرادات آن را نیز بررسی می‌کنیم. از جمله این اقدامات، بررسی آخرین ویرایشی است که 21 آبان، شورای هماهنگی مبحث مقررات ملی نهایی کرده و برای وزارت راه و شهرسازی ارسال شده است.»
دیلمی ادامه داد:«ما تمام نواقص و اشکالات مبحث را بررسی کرده و به وزارت راه و شهرسازی اعلام کردیم. بر این باوریم که ویرایش دوم هم با این نواقص، سرنوشت بهتری از ویرایش اول مبحث 22 نخواهد داشت. چون به اصول اساسی که در مقررات ملی‌نویسی لازم است، توجهی نشده است.»
عضو هیئت مشورتی سازمان نظام مهندسی فارس، دربارهٔ هماهنگی و همکاری سازمان‌های ذی‌ربط، مطرح کرد: «هرچند که می‌گوییم عمدهٔ اشکالات، مربوط به اصل این مبحث است؛ اما وزارت راه و شهرسازی و حتی نظام مهندسی هم نسبت به این موضوع آن‌طور که باید، عمل نکردند. بعد از همایش 93 و اینکه همه متوجه ایرادهای عمده و اساسی این مبحث شدند، حداقل باید بعد از یکی، دو سال ویرایش کم‌نقص‌تر این مبحث منتشر می‌شد؛ چرا که اهمیت آن بسیار زیاد است، اما این اتفاق نیفتاده است.»
