در تقویم رسمی کشور ۲۷ اردیبهشت‌ماه را روز ارتباطات و روابط عمومی نامگذاری کرده‌اند که این روز، فرصت خوبی است تا جایگاه و نقش روابط عمومی‌ها در نهاد‌ها، سازمان‌ها و دستگاه‌های مختلف مورد توجه مدیران و نیز آحاد مردم قرار گیرد.
روابط عمومی‌ها امروز جزو لاینفکی از ارکان مدیریتی در دستگاه‌های اجرایی و حتی بخش خصوصی به شمار می‌روند و اهمیت جایگاه آن بر کسی پوشیده نیست.
نقش روابط عمومی‌ها در تصمیمات استراتژیک سازمان‌ها دارای اهمیت است و در واقع روابط عمومی‌ها جزئی از نظام رسانه‌ای به شمار می‌روند که نقشی کلیدی بر عهده دارند تا تعامل با افکار عمومی و مدیران به منظور افزایش کارایی در سازمان‌ها و دستگاه‌ها را دنبال کنند.
روابط عمومی‌ها می‌توانند با بهره گیری از روش‌های علمی و مدرن ضمن شناساندن ظرفیت‌های درون سازمانی و نیز برقراری ارتباطی مثبت و سازنده بین کارکنان و مدیریت ارشد و نیز زدودن غبار فراموشی از سازمان‌ها از وقوع برخی از ناهنجاری‌های درون و بیرون سازمانی جلوگیری کنند که مجموعه این اقدامات نیازمند مدیریتی پویا، خلاق و در عین حال علمی و عملیاتی است.
نگاه برخی مدیران به روابط عمومی همچنان سنتی است
هرچند که در سالهای اخیر نگاه تخصصی به روابط عمومی‌ها مورد توجه قرار گرفته، اما هنوز برخی از مدیران دستگاه‌ها همچنان نگاه سنتی به روابط عمومی دارند و از جایگاه روابط عمومی مدرن که بخشی از آن همان روابط عمومی الکترونیک است غافل‌اند.
گسترش روز افزون وسایل ارتباط جمعی در بستر اینترنت، استفاده روابط عمومی‌ها را از این ابزار‌ها اجتناب ناپذیر می‌کند، گرچه شاهدیم برخی از دستگاه‌ها آنچنان باید و شاید از این ظرفیت بهره نمی‌برند و حتی پایگاه‌های اینترنتی و سایت‌های خود را در راستای معرفی سازمان ، عملکرد‌هایش و همچنین ارائه اخبار مربوطه، آنچنان که موجب جذب مخاطب و جامعه هدف خود می‌شود فعال نمی‌کنند که ضرورت دارد مسئولان روابط عمومی با پدیده روابط عمومی الکترونیک آشنا و دغدغه استفاده از این ظرفیت در ذهن آنان ایجاد شود.
مشکلات تکراری روابط عمومی‌ها
مشکلاتی که روابط عمومی‌ها با آن مواجه‌اند مشکلاتی است تکراری، که بیان هر ساله آن‌ها وقتی منجر به تغییر رویه و تحول در این بخش نمی‌شود، دردی را از آنان دوا نمی‌کند که مهم‌ترین این مشکلات عدم توجه کافی به جایگاه روابط عمومی‌ها در چارت سازمانی است که این امر با مرور زمان جایگاه روابط عمومی در یک سازمان را به جایگاه تشریفاتی مبدل می‌کند و خلاقیت، نوآوری و ابتکار عمل را از این بخش سلب و آن را دچار روزمرگی می‌کند که البته یکی دیگر از علل آن را نیز می‌توان به ناهمگون بودن ترکیب جمعیتی، سنی و تحصیلی کارکنان روابط عمومی‌ها نسبت به گسترگی آن دستگاه دانست.
عدم شناخت صحیح مدیران از جایگاه روابط عمومی، به کار گیری نیروهای غیر متخصص که اغلب رابطه‌ها منجر به بکارگیری چنین افرادی می‌شود، عدم برنامه ریزی کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت روابط عمومی‌ها برای فعالیت‌ها و برنامه‌های خود و به عبارت دیگر ضعف در برنامه ریزی و نداشتن استراتژی و چشم انداز آینده و کمبود منابع و امکانات کافی برای اجرایی شدن برنامه‌ها از دیگر مواردی است که نمی‌گذارد روابط عمومی‌ها در ماموریت‌های سازمانی و تعریف شده خود کارآمدی لازم را داشته باشند.
روابط عمومی‌ها نباید رسانه‌ها را نقطه مقابل خود بدانند
برقراری و تقویت ارتباط با رسانه‌های جمعی از جمله مطبوعات و خبرگزاری‌ها یکی از وظایف مهم روابط عمومی‌هاست، که کاربرد خردمندانه رسانه‌ها به منظور نفوذ در افکار عمومی می‌بایست از جمله برنامه‌های جدی روابط عمومی‌ها باشد، چرا که بدون استفاده از ظرفیت‌ها و قابلیت‌های رسانه‌ها، روابط عمومی نمی‌تواند به اهداف خود دست یابد.
البته روابط عمومی‌ها نباید رسانه‌ها را نقطه مقابل خود بدانند چرا که روابط عمومی‌ها و رسانه‌ها دو شاخه تنومند درخت ارتباطات و مکمل یکدیگرند که هر دو، ماموریت‌هایی مشترکی همانند اطلاع‌رسانی و تاثیرگذاری بر افکار عمومی را در این ارتباط متقابل جست‌وجو می‌کنند که البته رعایت اخلاق حرفه‌ای از سوی هر دو طرف ضامن استمرار این رابطه دو طرف خواهد بود.
